درد مفصل ساکروایلیاک معمولاً زمانی رخ می‌دهد که فرد در وضعیت نامناسبی جسم خود را بلند کند و فشار بر مفصل، لیگامان‌های حمایت‌کننده و بافت‌های نرم وارد شود. مفصل ساکروایلیاک همچنین مستعد ابتلا به آرتروز ناشی از شرایط مختلفی است که می‌تواند غضروف مفصل را آسیب برساند. استئوآرتریت شایع‌ترین نوع آرتروز است که منجر به درد مفصل ساکروایلیاک می‌شود؛ آرتریت روماتوئید و آرتروز پس از ضربه نیز از علل شایع درد مفصل ساکروایلیاک هستند. علل کمتر شایع شامل بیماری‌های کلاژن عروقی مانند اسپوندیلیت آنکیلوزان، عفونت و بیماری لایم است. بیماری کلاژن عروقی معمولاً به صورت پلی آرتریت ظاهر می‌شود تا مونوآرتریت محدود به مفصل ساکروایلیاک، اگرچه درد ساکروایلیاک ثانویه به اسپوندیلیت آنکیلوزان به روش تزریق داخل مفصلی که بعداً توضیح داده می‌شود، بسیار پاسخگو است. گاهی اوقات بیماران با اختلال عملکرد مفصل ساکروایلیاک ناشی از برداشت بیش از حد پیوند استخوان برای فیوژن ستون فقرات مراجعه می‌کنند.
اکثر بیمارانی که با درد مفصل ساکروایلیاک ثانویه به کشیدگی یا آرتروز مراجعه می کنند، از درد موضعی در اطراف مفصل ساکروایلیاک و بالای پا شکایت دارند که به باسن و پشت پا انتشار می یابد؛ درد پایین تر از زانو انتشار نمی یابد. فعالیت درد را بدتر می کند، در حالی که استراحت و گرما تا حدی تسکین دهنده هستند. درد ثابت است و به صورت درد مبهم توصیف می شود؛ ممکن است خواب را مختل کند. در معاینه فیزیکی، مفصل ساکروایلیاک آسیب دیده به لمس حساس است.